De zon stond hoog aan de hemel toen we het dorp in Marokko betraden. Het was alsof ik in een zandkasteel stapten, omgeven door de prachtige blauwe kleuren van de traditionele Marokkaanse bouwstijl. Terwijl ik door de smalle straatjes dwaalden, kwamen ik langs verschillende gezinnen die bezig waren met hun dagelijkse bezigheden.

De vrouwen waren bezig met het wassen van kleding in de fonteinen, terwijl de mannen zich bezighielden met het maken van leer- en metaalproducten. De kinderen speelden op de straat en riepen naar elkaar in het Arabisch. Het was een schilderachtig tafereel, alsof ik in een Arabische versie van Rembrandt’s werken was beland.

Ik liepen langs de kleurrijke markt, waar de verkopers hun waar aan de man brachten. De geuren van specerijen en fruit vulden de lucht en overal om me heen was het een drukte van belang. Het leek alsof het hele dorp op de markt was om te shoppen en te socializen.

Toen ik verder liep, kwamen ik langs een oud moskeegebouw, versierd met prachtige tegels en gouden versieringen. Ik konden de oproep tot het gebed horen en de mensen begonnen snel naar binnen te lopen. Het was een indrukwekkend gezicht om te zien hoe deze gemeenschap samenkwam om te bidden.

Het was alsof ik een dagelijks Arabisch sprookje beleefden toen ik door dit prachtige dorp liep.