Het was een warme dag in het midden van de zomer toen de protesten begonnen op het centrale plein van Fez, Marokko. Duizenden mensen hadden zich verzameld om te protesteren tegen het beleid van de overheid, dat hen hun vergunningen had afgenomen.

De gidsen waren woedend. Voor velen van hen was gidsen hun enige inkomensbron en ze onderhielden er hele families mee. Maar toen de prijzen werden verhoogd, raakten ze hun vergunningen kwijt. De gidsen waren ervan overtuigd dat dit het gevolg was van corruptie binnen de overheid.

Ze hadden geen andere keuze dan te protesteren, ondanks het feit dat dit in deze regio uiterst gevaarlijk was. Maar ze waren vastbesloten hun stem te laten horen en hun rechten op te eisen.

De protesten duurden enkele dagen en werden steeds heviger. De gidsen waren niet van plan om op te geven, ondanks de dreiging van repressie door de autoriteiten. Ze bleven op het centrale plein demonstreren, omringd door een zee van mensen die hen steunden.

Uiteindelijk luisterden de autoriteiten naar de gidsen en werd er een compromis bereikt. De vergunningen werden teruggegeven en de prijzen werden teruggedraaid. Het was een harde overwinning voor de gidsen, maar het was ook een belangrijke stap voorwaarts in de strijd tegen corruptie.

De gidsen waren dankbaar voor de steun van de lokale bevolking en voelden zich opgelucht dat ze hun leven weer konden opbouwen. Ze waren trots op wat ze hadden bereikt en bleven hopen dat hun actie een voorbeeld zou zijn voor andere gemeenschappen in het land.