Het jaarlijkse ritueel met stieren in het dorpje Chamula in Mexico was iets wat ik nooit zou vergeten. Ik was hier terechtgekomen door het volgen van een wagen met een stier, en ik was verrast om te ontdekken dat dit dorp niet onder de Mexicaanse regering viel. Het was een vrije staat en zelfs de Spaanse overheersers hadden het nooit kunnen veroveren. Fotograferen was absoluut niet toegestaan, maar tijdens het kijken naar het ritueel gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht. Er schoof een hek over, waardoor een stier kon ontsnappen. Ik spronk op het hek om te voorkomen dat het los zou raken, en lokale bewoners volgden mijn voorbeeld. Na dit voorval raakte ik in gesprek met de bewoners van dit dorp en uiteindelijk overtuigde ik ze om wat foto’s te maken.

Toen ik het ritueel fotografeerde, werd ik geconfronteerd met een interessant spel tussen kijken en onderdeel zijn. Om het ritueel te fotograferen, moest ik het ook begrijpen, wat betekende dat ik niet alleen de spelregels moest leren, maar ook in contact moest staan met de natuur, zoals de bewoners me vertelden. Daarom had ik geen keus en stapte ik met mijn camera de arena in, tussen de deelnemers en de stieren. Ik kreeg de tip om te rennen als ik een stier zou zien, maar ondanks de spanning was de sfeer op het plein electric. Ik zag de ronders die de stieren renden, drie keer het plein rond. Er stonden mensen op haken om het spectakel te zien, en ik zag een man een ronde meerijden op de rug van een stier, gekleed in een mooie witte bondjas als teken van zijn mannelijkheid. Het was een onvergetelijke ervaring om deel te mogen nemen aan dit unieke ritueel en om in contact te komen met deze bijzondere gemeenschap. Het was ook fascinerend om de unieke mengeling van inheemse Maya-cultuur en katholicisme in dit dorp te zien, met de prachtige kerk van San Juan Chamula als een van de hoogtepunten.