Mijn reis in Oekraïne begon in Kyiv. Op mijn eerste dag daar, kreeg ik de kans om Roxolana te fotograferen tijdens haar eerste optreden sinds de Russische invasie. Het viel me meteen op hoe open en kwetsbaar zij op het podium stond. Rond dit optreden hing duidelijk de vraag of dit wel kon: kan je feest vieren terwijl er een oorlog aan de gang is? Daarom heb ik gefotografeerd door een gaasdoek heen, want; mogen we dit wel zien? Ook een popconcert is in Oekraïne heel dicht met de oorlog verbonden. Zo danste er een oud-militair mee en een deel van de opbrengsten van dit concert werden gedoneerd aan defensie om meer wapens te kopen.

Tijdens de oorlog zijn mensen ook opzoek naar het gevoel van vrijheid. Er zijn momenten dat de angst en het verdriet even weg lijken te vallen, bijvoorbeeld tijdens dit concert. Er rollen tranen over de wangen van ontroering, de armen gaan in de lucht, mensen sluiten hun ogen en de muziek klinkt. Even lijkt de oorlog niet te bestaan. Tot het luchtalarm weer afgaat en de realiteit iedereen wakker schudt.